Verhaal donateurs

 

-Gabriëlla 09-07-2023

 

Beatrice en ik zijn collega's en zodoende "ken" ik Dadalandkids. Ik

voelde me steeds meer betrokken en af en toe "scoorde" ik iets van

speelgoed  of kleding bij een kringloop en overhandigde dat aan Beatrice.

Maarja, vervoer kost geld en dat heeft de stichting

niet in overvloed. Toen heb ik besloten om maandelijks een bedrag te

doneren. Op een gegeven moment stelde Beatrice voor om zelf het speelgoed te

overhandigen en kennis te maken met Dadaland.

 

Dat heb ik gedaan. Wat een ervaring.

 

Wat oma Dada allemaal doet is in haar beleving "heel normaal" maar hoe

ze het doet is heel bijzonder. Met heel weinig middelen maar wel heel

veel liefde vangt zij weeskinderen op en kinderen die nergens anders

terecht kunnen.

 

Kinderen moeten naar school kunnen gaan, maarja schoolspullen en -

uniform moet  allemaal betaald worden.

 

 Ik heb jonge mannen ontmoet die bij oma Dada hebben gewoond en klaar

zijn om aan hun  toekomst te werken; een onzekere toekomst. Zij wonen

met elkaar in een huis van de stichting en zij komen de dagen door met

wat er voor handen is, hier en daar een dag werken voor 2 euro.  Ze zijn

zeker niet ontevreden maar alles is onzeker. Iets wat wij ons niet voor

kunnen stellen. Wat een verschil.

 

Het is moeilijk om los te laten maar ik ben heel blij dat ik daar

geweest ben en blijf me zeker inzetten voor de stichting. Het

allermooiste wat ik gezien heb is dat er heel veel liefde en respect is

van en voor oma Dada.

 

Chapeau voor oma Dada en voor stichting Dadalandkids.